Genocid u Srebrenici je samo jedan u nizu zločina koje su u agresiji na Republiku Bosnu i Hercegovinu u periodu 1992-1995 počinile vojne i policijske snage bosanskih Srba i bosasnkih Hrvata , uz direktno učešće i podršku agresorske države SR Jugoslavije (Srbije i Crne gore) i Hrvatske pod komandom Slobodana Miloševića i Franje Tudjmana i njihovih sljedbenika. Sveukupno je genocidnom metodom provedeno ubijanje, ranjavanje, teroriziranje, protjerivanje, silovanje, interniranje… više od dva miliona građana članice Ujedinjenih nacija, Republike Bosne i Hercegovine.
Genocid u Bosni i Hercegovini karakteriše opkoljavanje, opsada i granatiranje bh. gradova, iscrpljivanje građana žeđu i glađu, teroriziranje u opkoljenim enklavama, ciljano ubijanje i protjerivanje Bošnjaka uz uništavanje materijalnih tragova njihove historije, kulture, vjere i tradicije, sve sa ciljem uništenja države Bosne i Hercegovine. Za vrijeme agresije na R Bosnu i Hercegovinu i genocida nad Bošnjacima, gradovi nisu bili pod opsadom Armije RBiH, a većina srpskih civilnih žrtava je posljedica sistematskog granatiranja multietničkih gradova od strane agresorske srpske vojske pod komandom generala Ratka Mladića i političkog liderstva paradržave Republike srpske. Srpski narod, njihova historija, kultura i tradicija nisu bili ciljani kao ratna meta, niti je nad srpskim, a niti nad hrvatskim, narodom Republika Bosna i Hercegovina činila sistematske ratne zločine, genocid, etničko čišćenje, silovanje, mućenje, opsadu, granatiranje i razaranje u Bosni i Hercegovini.
Do sada su već četiri presude Tribunala potvrdile genocid u Bosni i Hercegovini pored genocida u Srebrenici, konkretno u četiri slučaja u kojima je presuđeno da je zločinac Nikola Jorgić učestvovao u provođenju genocida u oblasti Doboja, zločinac Novislav Džajić u oblasti Foče, zločinac Đurađ Kušljić u oblasti Kotor Varoši i zločinac Maksim Sokolović oko Kalesije blizu Zvornika. Tim zločincima je suđeno u njemačkim sudovima na zahtjev Tribunala. Pored toga, sudovi u Sjedinjenim državama su utvrdili da je Radovan Karadžić odgovoran za djela genocida, silovanja i mučenja u koncentracionim logorima smrti.
Internacionalni oružani sukob – Agresija na Bosnu I Hercegovinu
Rat u RBiH je bio internacionalni oružani sukob. Nekoliko vojnih snaga je učestvovalo u ratu. Jedino su legalne bile snage Republike BiH – Armija RBiH i Ministarstvo unutrašnjih poslova RBiH – koje su unatoč ilegalnom svjetskom embargu na svoje naoružanje, herojski i časno branile građane i jedinstveno bh. državno i društveno tkivo od agresije SR Jugoslavije i njene iredente sastavljene od većine bosanskih Srba, kao i od agresije Republike Hrvatske i njene iredente sastavljene od dijela bosanskih Hrvata – dvije države sa svojim surogatima u BiH, dvije države koje su koordinirano u svojem Srpsko-hrvatskom paktu u periodu 1992-1995 putem vojne agresije, ratnih zločina i genocida uništavali Republiku Bosnu i Hercegovinu i njene odane građane, a na njenom teritoriju stvarale svoje nacionalisticke države Republiku srpsku i Hrvatsku Republiku Herceg-Bosnu.
Tribunal je već u pet slučajeva presudio da rat na teritoriji Republike Bosne i Hercegovine nije bio građanski rat, nego internacionalni oružani sukob definiran kao agresija dvije države, SR Jugoslavije (Srbije i Crne gore) i Republike Hrvatske, na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Brojne relevantne naučne istraživačke organizacije različitog profila, iz čitavog svijeta, pouzdano su utvrdile i potvrdile dvije bitne, temeljne činjenice u vezi događaja u Republici Bosni i Hercegovini u periodu 1992-1995. Prvo, da je to bio slučaj oružane agresije dvije države, SR Jugoslavije (Srbije i Crne gore) i Republike Hrvatske, na Republiku Bosnu i Hercegovinu odn. njene građane, te da je to bio zločin protiv mira i sigurnosti čovječanstva, što čini osnovnu definiciju internacionalnog oružanog sukoba nazvanog agresija. Drugo, da je najgori zločin u Internacionalnom pravu, zločin genocida, počinjen na području Republike Bosne i Hercegovine protiv njenih građana, posebno protiv onih iz bošnjačkog naroda.
Internacionalni sud pravde je 26.2.2007. presudio da agresorska genocidna tvorevina Republika srpska ne ¨stanuje¨ u Bosni i Hercegovini, nego da je rezultat genocida po Konvenciji o genocidu pridruženoj Povelji UN, koja zabranjuje ne samo genocid, nego i rezultate genocida, poput agresorske genocidne tvorevine, smatra ništavnim. Strana kojoj se na sudu sudi i kojoj sud presudi, ne treba se pitati za ustavni i pravni sistem države, za kršenje kojeg agresijom i genocidom joj se sudilo i presudilo. Nije bitno šta o državi Bosni i Hercegovini misli bilo ko iz agresorske genocidne tvorevine Republike srpske i njene matice i tvorca, Republike Srbije, nego šta o budućnosti države Bosne i Hercegovine misle njeni odani građani, žrtve agresije i genocida.
Agresija na Republiku BiH i genocid nad Bošnjacima čine suštinu udruženog zločinačkog poduhvata SR Jugoslavije (danas republika Srbije i Crne gore) i Republike Hrvatske. Agresori na Republiku BiH su kroz korištenje državnih policijskih i vojnih snaga u saradnji sa svojom iredentom unutar BiH, imali namjeru da osvoje, podjele i unište Republika BiH kao suverenu i nezavisna državu, članicu UN, kroz uništenje Bošnjaka kao najbrojnijeg naroda. Svi relevantni svjetski naučno istraživački izvori potvrđuju da je agresija na Republiku BiH i genocid nad njenim građanima, smišljeno, organizovano, isplanirano zločinačko djelo agresora.
Pravosnažne presude međunarodnih i nacionalnih sudskih tijela za genocid u Bosni i Hercegovini:
1. Međunarodni krivični tribunal za područije bivše Jugoslavije: Radislav Krstić iz 2004. za geonocid u Srebrenicu.
2. Sud Bosne I Hercegovine: Milorad Trbić iz 2011. za genocid u Srebrenicu.
3. Savezni Vrhovni sud Njemačke: Nikola Jorgić iz 1999. za genocid u Doboju.
4. Savezni Vrhovni sud Njemačke: Maksim Sokolović iz 2001. za genocid u Osmaci – Kalesija.
5. Bavarski žalbeni sud u Njemačkoj: Novislav Đajić iz 1997. (za Foču). Ovdje je sud oslobodio Đajića optužbi za genocid ali je utvrdio da je zločin genocida kao takav počinjen u Foči.
6. Međunarodni sud pravde UN: Tužba Bosne i Hercegovine protiv Srbije za genocid: presuda iz 2007. utvrdila da je Srbija prekršila čl. 1. i čl. 4. UN Konvencije o genocidu iz 1948. (kršenje obaveze sprečavanja genocida i kršenje obaveze nekašnjavanja počinitelja genocida u BiH).
Nepravosnažna presuda Međunarodni krivični tribunal za područije bivše Jugoslavije
1. Međunarodni krivični tribunal za područije bivše Jugoslavije, Vujadin Popović, Ljubiša Beara, Drago Nikolić iz 2010. za genocid u Srebrenici – predmet u žalbenom postupku.
Više: o Agresiji na Bosnu i Hercegovinu i Genocidu u Bosni i Hercegovini
Prof. dr. Smail Čekić – Direktor Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog pravaUniverziteta u Sarajevu
AGRESIJA NA REPUBLIKU BOSNU I HERCEGOVINU I GENOCID NAD BOŠNJACIMA
Genocid u Srebrenici je samo jedan u nizu zločina koje su u agresiji na Republiku Bosnu i Hercegovinu u periodu 1992-1995 počinile vojne i policijske snage bosanskih Srba i bosasnkih Hrvata , uz direktno učešće i podršku agresorske države SR Jugoslavije (Srbije i Crne gore) i Hrvatske pod komandom Slobodana Miloševića i Franje Tudjmana i njihovih sljedbenika. Sveukupno je genocidnom metodom provedeno ubijanje, ranjavanje, teroriziranje, protjerivanje, silovanje, interniranje… više od dva miliona građana članice Ujedinjenih nacija, Republike Bosne i Hercegovine.
Genocid u Bosni i Hercegovini karakteriše opkoljavanje, opsada i granatiranje bh. gradova, iscrpljivanje građana žeđu i glađu, teroriziranje u opkoljenim enklavama, ciljano ubijanje i protjerivanje Bošnjaka uz uništavanje materijalnih tragova njihove historije, kulture, vjere i tradicije, sve sa ciljem uništenja države Bosne i Hercegovine. Za vrijeme agresije na R Bosnu i Hercegovinu i genocida nad Bošnjacima, gradovi nisu bili pod opsadom Armije RBiH, a većina srpskih civilnih žrtava je posljedica sistematskog granatiranja multietničkih gradova od strane agresorske srpske vojske pod komandom generala Ratka Mladića i političkog liderstva paradržave Republike srpske. Srpski narod, njihova historija, kultura i tradicija nisu bili ciljani kao ratna meta, niti je nad srpskim, a niti nad hrvatskim, narodom Republika Bosna i Hercegovina činila sistematske ratne zločine, genocid, etničko čišćenje, silovanje, mućenje, opsadu, granatiranje i razaranje u Bosni i Hercegovini.
Do sada su već četiri presude Tribunala potvrdile genocid u Bosni i Hercegovini pored genocida u Srebrenici, konkretno u četiri slučaja u kojima je presuđeno da je zločinac Nikola Jorgić učestvovao u provođenju genocida u oblasti Doboja, zločinac Novislav Džajić u oblasti Foče, zločinac Đurađ Kušljić u oblasti Kotor Varoši i zločinac Maksim Sokolović oko Kalesije blizu Zvornika. Tim zločincima je suđeno u njemačkim sudovima na zahtjev Tribunala. Pored toga, sudovi u Sjedinjenim državama su utvrdili da je Radovan Karadžić odgovoran za djela genocida, silovanja i mučenja u koncentracionim logorima smrti.
Internacionalni oružani sukob – Agresija na Bosnu I Hercegovinu
Rat u RBiH je bio internacionalni oružani sukob. Nekoliko vojnih snaga je učestvovalo u ratu. Jedino su legalne bile snage Republike BiH – Armija RBiH i Ministarstvo unutrašnjih poslova RBiH – koje su unatoč ilegalnom svjetskom embargu na svoje naoružanje, herojski i časno branile građane i jedinstveno bh. državno i društveno tkivo od agresije SR Jugoslavije i njene iredente sastavljene od većine bosanskih Srba, kao i od agresije Republike Hrvatske i njene iredente sastavljene od dijela bosanskih Hrvata – dvije države sa svojim surogatima u BiH, dvije države koje su koordinirano u svojem Srpsko-hrvatskom paktu u periodu 1992-1995 putem vojne agresije, ratnih zločina i genocida uništavali Republiku Bosnu i Hercegovinu i njene odane građane, a na njenom teritoriju stvarale svoje nacionalisticke države Republiku srpsku i Hrvatsku Republiku Herceg-Bosnu.
Tribunal je već u pet slučajeva presudio da rat na teritoriji Republike Bosne i Hercegovine nije bio građanski rat, nego internacionalni oružani sukob definiran kao agresija dvije države, SR Jugoslavije (Srbije i Crne gore) i Republike Hrvatske, na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Brojne relevantne naučne istraživačke organizacije različitog profila, iz čitavog svijeta, pouzdano su utvrdile i potvrdile dvije bitne, temeljne činjenice u vezi događaja u Republici Bosni i Hercegovini u periodu 1992-1995. Prvo, da je to bio slučaj oružane agresije dvije države, SR Jugoslavije (Srbije i Crne gore) i Republike Hrvatske, na Republiku Bosnu i Hercegovinu odn. njene građane, te da je to bio zločin protiv mira i sigurnosti čovječanstva, što čini osnovnu definiciju internacionalnog oružanog sukoba nazvanog agresija. Drugo, da je najgori zločin u Internacionalnom pravu, zločin genocida, počinjen na području Republike Bosne i Hercegovine protiv njenih građana, posebno protiv onih iz bošnjačkog naroda.
Internacionalni sud pravde je 26.2.2007. presudio da agresorska genocidna tvorevina Republika srpska ne ¨stanuje¨ u Bosni i Hercegovini, nego da je rezultat genocida po Konvenciji o genocidu pridruženoj Povelji UN, koja zabranjuje ne samo genocid, nego i rezultate genocida, poput agresorske genocidne tvorevine, smatra ništavnim. Strana kojoj se na sudu sudi i kojoj sud presudi, ne treba se pitati za ustavni i pravni sistem države, za kršenje kojeg agresijom i genocidom joj se sudilo i presudilo. Nije bitno šta o državi Bosni i Hercegovini misli bilo ko iz agresorske genocidne tvorevine Republike srpske i njene matice i tvorca, Republike Srbije, nego šta o budućnosti države Bosne i Hercegovine misle njeni odani građani, žrtve agresije i genocida.
Agresija na Republiku BiH i genocid nad Bošnjacima čine suštinu udruženog zločinačkog poduhvata SR Jugoslavije (danas republika Srbije i Crne gore) i Republike Hrvatske. Agresori na Republiku BiH su kroz korištenje državnih policijskih i vojnih snaga u saradnji sa svojom iredentom unutar BiH, imali namjeru da osvoje, podjele i unište Republika BiH kao suverenu i nezavisna državu, članicu UN, kroz uništenje Bošnjaka kao najbrojnijeg naroda. Svi relevantni svjetski naučno istraživački izvori potvrđuju da je agresija na Republiku BiH i genocid nad njenim građanima, smišljeno, organizovano, isplanirano zločinačko djelo agresora.
Pravosnažne presude međunarodnih i nacionalnih sudskih tijela za genocid u Bosni i Hercegovini:
1. Međunarodni krivični tribunal za područije bivše Jugoslavije: Radislav Krstić iz 2004. za geonocid u Srebrenicu.
2. Sud Bosne I Hercegovine: Milorad Trbić iz 2011. za genocid u Srebrenicu.
3. Savezni Vrhovni sud Njemačke: Nikola Jorgić iz 1999. za genocid u Doboju.
4. Savezni Vrhovni sud Njemačke: Maksim Sokolović iz 2001. za genocid u Osmaci – Kalesija.
5. Bavarski žalbeni sud u Njemačkoj: Novislav Đajić iz 1997. (za Foču). Ovdje je sud oslobodio Đajića optužbi za genocid ali je utvrdio da je zločin genocida kao takav počinjen u Foči.
6. Međunarodni sud pravde UN: Tužba Bosne i Hercegovine protiv Srbije za genocid: presuda iz 2007. utvrdila da je Srbija prekršila čl. 1. i čl. 4. UN Konvencije o genocidu iz 1948. (kršenje obaveze sprečavanja genocida i kršenje obaveze nekašnjavanja počinitelja genocida u BiH).
Nepravosnažna presuda Međunarodni krivični tribunal za područije bivše Jugoslavije
1. Međunarodni krivični tribunal za područije bivše Jugoslavije, Vujadin Popović, Ljubiša Beara, Drago Nikolić iz 2010. za genocid u Srebrenici – predmet u žalbenom postupku.
Da se ne zaboravi Genocid u BiH
Ovaj serijal je zasnovan na naučno verifikovanim saznanjima i bitnim rezultatima naučnih istraživanja brojnih i eminentnih istraživača genocida i drugih oblika zločina protiv čovjećnosti i međunarodnog prava u Evropi i svijetu.
Da se ne zaboravi, Serija 1, Genocid u BiH
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 1, Genocid u BiH
Da-se-ne-zaboravi-Serija-2-Genocid-u-Sarajevu
Vise: 2. Da-se-ne-zaboravi-Serija-2-Genocid-u-Sarajevu
Da se ne zaboravi, Serija 3, Genocid u Srebrenici
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 3, Genocid u Srebrenici
Da se ne zaboravi, Serija 4, Genocid u Bratuncu
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 4, Genocid u Bratuncu
Da se ne zaboravi, Serija 5, Genocid u Brckom
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 5, Genocid u Brckom
Da se ne zaboravi, Serija 6, Genocid u Foci
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 6, Genocid u Foci
Da se ne zaboravi, Serija 7, Genocid u Kljucu
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 7, Genocid u Kljucu
Da se ne zaboravi, Serija 8, Genocid u Nevesinju
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 8, Genocid u Nevesinju
Da se ne zaboravi, Serija 9, Genocid u Prijedoru
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 9, Genocid u Prijedoru
Da se ne zaboravi, Serija 10, Genocid u Sanskom Mostu
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 10, Genocid u Sanskom Mostu
Da se ne zaboravi, Serija 11, Genocid u Visegradu
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 11, Genocid u Visegradu
Da se ne zaboravi, Serija 12, Genocid u Vlasenici
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 12, Genocid u Vlasenici
Da se ne zaboravi, Serija 13, Genocid u Zvorniku
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 13, Genocid u Zvorniku
Da se ne zaboravi, Serija 14, Genocid u Prozoru
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 14, Genocid u Prozoru
Da se ne zaboravi, Serija 15, Genocid u Stocu
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 15, Genocid u Stocu
Da se ne zaboravi, Serija 16, Genocid u Vitezu
Vise: Da se ne zaboravi, Serija 16, Genocid u Vitezu
Pravosnažne presude međunarodnih i nacionalnih sudova za zločin genocida u BiH
Vise: Pravosnažne presude međunarodnih i nacionalnih sudova za zločin genocida u BiH
Izvori naučnih saznanja
1. Institut za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajev
2. Institut za istraživanje genocida, Kanada
3. Međunarodni krivični tribunal za područije bivše Jugoslavije
4. Međunarodni sud pravde