Duh Muhameda Alija uz Srebrenicu: Njegova bivša supruga Khalilah Camacho Ali stala uz Srebreničke majke i osudila sramotu Univerziteta u Beču
Muhamed Ali, legendarni bokser i simbol borbe za pravdu, dostojanstvo i slobodu potlačenih, bez sumnje bi bio ponosan na gest svoje bivše supruge. Dr. Khalilah Camacho Ali, glumica, borilačka majstorica i međunarodno priznata aktivistkinja, potpisala je peticiju kojom se od Univerziteta u Beču traži javno izvinjenje Srebreničkim majkama – ženama koje su izgubile sinove, muževe i braću u genocidu počinjenom jula 1995. godine.
Njen čin podrške dolazi u trenutku kada ova ugledna evropska institucija i dalje tvrdoglavo odbija priznati vlastitu moralnu odgovornost, iako je javno potvrđeno da je njihov dugogodišnji profesor Walter Manošek negirao genocid. Manošek, bivši student i predavač Univerziteta u Beču, svojim izjavama ne samo da vrijeđa žrtve, već aktivno učestvuje u ponovnoj viktimizaciji preživjelih. A Univerzitet? Šuti. Godinama.
To ignorantsko, bešćutno i sramotno ponašanje rukovodstva Univerziteta u Beču bilo je predigra onome što danas gledamo – genocidu koji se odvija pred očima svijeta, već dvije godine. Stotine hiljada ljudi su ubijeni. A svijet nijemo posmatra. Ubijanja i bombardovanja emitiraju se uživo – i niko ne reaguje.
Korijen tog zla leži u rasizmu. U rasizmu koji se danas više ne nosi u uniformama, nego u akademskim titulama. Rasizmu koji dolazi zamaskiran kao “kritičko mišljenje”, “sloboda izražavanja” ili “akademska debata”. U rasizmu koji se legitimira iz predavaonica Univerziteta u Beču.
Upravo zato podrška Khalilah Camacho Ali nosi toliko simboličke težine. Rođena 1950. godine, ona nije poznata samo po tome što je bila supruga najpoznatijeg boksera u historiji. Ona je glumica, producentica, autorica nagrađivanih dječijih knjiga o bontonu (Color to Learn), nositeljica devetog Dana u karateu i učenica borilačkih legendi poput Brucea Leeja, Jima Kellyja i Georgea Dillmana.
Godine 2017., kada je administracija Donalda Trumpa pokušala uvesti tzv. “muslim ban” – zabranu putovanja za građane većinski muslimanskih zemalja – Khalilah Camacho Ali stala je u prvi red otpora. Ne kao slavna ličnost, već kao muslimanka, majka i aktivistkinja. Pojavila se na Capitol Hillu, samom sjedištu američke političke moći, i svojim javnim govorima pred zakonodavcima i novinarima raskrinkala islamofobnu prirodu te politike. Njen nastup nije bio samo protest, već duboka moralna intervencija.
Njen životni put nije bio produžetak slave Muhameda Alija, već vlastita borba za ljudska prava, slobodu vjere i dostojanstvo muslimanskih zajednica. Tokom godina, govorila je u crkvama, džamijama, sinagogama, na univerzitetima i konferencijama širom svijeta. Svuda gdje je pravda bila ugrožena, njen glas se čuo jasno: za jednakost, solidarnost i otpor sistemskom nasilju.
Zato njen potpis na peticiji za Srebreničke majke nije samo čin podrške – to je produžetak borbe koju vodi cijeli život. To je poruka Evropi – a posebno Beču – da je šutnja o genocidu neprihvatljiva.
Srebreničke majke su Univerzitetu u Beču uputile otvoreno pismo, tražeći javno izvinjenje zbog negiranja genocida. A Univerzitet? Priznao je da profesor negira genocid. Ali i dalje odbija izvinjenje. I dalje šuti.
Beč – grad sjećanja, grad simbola, grad koji voli govoriti o univerzalnim vrijednostima – danas pokazuje svoje pravo lice. Lice grada koji je formirao mladoga Adolfa Hitlera.
Jedno je jasno: Srebreničke majke nisu same. Njihovu borbu sada dijeli i Khalilah Camacho Ali. Njihova istina prelazi granice i okeane. Njihov bol ne prestaje – ali ni njihov glas ne može biti utišan.
Vrijeme je da Univerzitet u Beču prizna ono što pokušava zaboraviti: ćutanje nije neutralno. Ćutanje je saučesništvo. A istina – istina, baš kao i Muhamed Ali – udara tačno gdje treba.
