Negiranje genocida
Piše: Armin Čusto, mag.iur
Član Instituta za istraživanje zločina genocida Kanada
Poricanje genocida se može objasniti kroz sljedeće odrednice:
-navikavanje javnosti da je izvršenje krivičnog djela genocida bilo opravdano,
-stvaranje osjećaja straha kod javnosti, uz prethodno etiketiranje određene nacionalne, etničke ili vjerske grupe kao štetnog kolaterala
-pripremanje platforme za ostvarenje novog genocida nad određenom nacionalnom, etničkom ili vjerskom grupom.
Upravo na bazi navedenih odrednica, može se objasniti posljednje negiranje genocida od strane Borisa Malagurskog, redatelja sramnog filma “Republika Srpska: Borba za slobodu”. Film svojim sadržajem pokušava izjednačiti žrtve genocida i zločince, revizijom historijskih, naučnih i sudskih činjenica o genocidu u Bosni i Hercegovini. Zahvaljujući reakciji domaćih i međunarodnih organizacija, ali i pojedinca, spriječena je promocija filma u mnogim evropskim gradovima. Međutim, posljednje negiranje genocida, ali i ona koja su se dogodila u prošlosti, i koja će uslijediti u budućnosti, zahtjeva potrebu izgradnje društvene platforme izvršenog krivičnog djela u Bosni i Hercegovini, koja će u sebi sadržavati krivično sankcioniranje svih negatora genocida, misleći ovdje na određene organizacije, grupe građana ili pojedince. Kao osnov se mora koristiti presuda Stalnog suda u Haggu, ali i Rezolucije osudi genocida koje su donesene od strane mnogih država. Upravo u državama, u kojima su donesene Rezolucije, diplomatskim, kulturnim ili akademskim putem zahtijevati krivično sankcioniranje svih negatora genocida. Dakle, svaka Rezolucija mora se ugraditi u normu, koja će u sebi sadržavati sankciju.
Negiranje genocida nad Bošnjacima, mora prerasti u normu, kao što je to izvršeni holokaust nad Jevrejima. Učinjeno protupravno djelo bez sankcije je nagrada za učinioca.
Nakon holokausta koji je izvršen nad Jevrejima u Drugom svjetskom ratu, Jevreji su cjelokupan svoj napor uložili u izgradnji holokausta u društveni fenomen, kojeg niko i nikada neće negirati. Pojam „društvenog fenomena“ holokausta nad Jevrejima, kojeg je razvila Jevrejska akademska zajednica, podrazumijeva kontinuirano razvijanje svijesti o kulturi sjećanja na holokaust, da svaki Jevrej bude svjestan šta je njegov predak doživio, pri čemu nikada neće prestati pisati i pričati o holokaustu.
Jevrejska akademska zajednica doprinijela je činjenici da danas svaki Jevrej zna koliko je Jevreja ubijeno u Drugom svjetskom ratu, sve činjenice o Hitlerovom projektu uništenja Jevreja, i kasniji postupci za zločine koji su se vodili pred sudom u Nimbergu. Hermann Goring, Rudolf Hess, Joakim von Ribbentrop, Wilheim Keitel i još dvadesetorica zločinaca našili su pred licem pravde pred sudijama u Nimbergu, koji su optuženi za ratne zločine, zločine protiv čovječnosti, poticanje agresije i sudjelovanje u zločinima protiv mira, a u sve u cilju uspostavljanja „čiste Njemačke države“ bez stranih elemenata, gdje su Jevreji označeni kao glavni štetni kolateral, koji se morao istrijebiti, s Hitlerom na čelu tog projekta.
Stalni sud u Haggu povodom tužbe Bosne i Hercegovine protiv Federalne Republike Jugoslavije (kasnije Srbija i Crna Gora) zbog povrede Konvencije o sprječavanju i kažnjavanju zločina genocida je utvrdio: “Sud zaključuje da su u Srebrenici radnje počinjene sa specifičnom namjerom da se djelomično uništi grupa Muslimana BiH kao takva… Te radnje predstavljaju radnje genocida koje su počinili pripadnici Vojske RS u i oko Srebrenice, počevši od 13. jula 1995. godine”….. Vojska RS i MUP RS 12. jula odvojili muškarce starosti od 16 do otprilike 60 i 70 godina od njihovih porodica. Dakle, Sud je proglasio vojne i policijske strukture Republike Srpske odgovornim za izvršenje genocida, koje su u potpunosti bile podređene političkoj vlasti Republike Srpske. U istoj presudi država Srbija je proglašena odgovornom za povredu člana 1. Konvencije o sprječavanju i kažnjavanju zločina genocida, odnosno Sud je utvrdio da je država Srbija prekršila obavezu kažnjavanja odgovornih osoba za počinjenje genocida, uključujući i nesaradnju s Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju.
S tim u vezi, genocid nad Bošnjacima je počinjen u uvjetima kada je postojala međunarodna kodifikacija krivičnog djela genocida kroz Konvenciju o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida. Tako je prekršeno „institucionalno obećanje“ , koje su Ujedinjene nacije javno iznijele, da se nikad ni nikome više ne ponovi holokaust.
Nakon što je donesena presuda Stalnog suda u Haggu, mnoge države i međunarodne organizacije su okviru svojih tijela, donijele Rezolucije o osudi genocida, u preporuku da mora postojati institucionalni odgovor prema svim negatorima genocida. Nažalost, međunarodna javnost je izložena kontinuiranom negiranju genocida, od mnogih organizacija i država ( Srbija i Rusija), koji nepoštuju činjenicu da je sud kojeg su osnovale Ujedinjene nacije, utvrdio da je počinjen genocid nad Bošnjacima na tlu Evrope. Negiranje genocida od strane određenih država, pojedinaca ili grupa je ozbiljan problem, koji se ne smije ignorirati, i zahtjeva preduzimanje jasnih koraka u cilju sveobuhvatnog odgovora. Zbog toga je potrebno još jednom ponoviti naučnu tezu dr. Gregory Stentona,prema kojem se genocid razvija u u osam faza: klasifikacija, obilježavanje, dehumanizacija, organizacija, polarizacija, identifikacija, širenje i poricanje. U duhu postavljene teze od dr. Stentona, poricanje genocida se može objasniti kroz sljedeće odrednice:
– navikavanje javnosti da je izvršenje krivičnog djela genocida bilo opravdano,
– stvaranje osjećaja straha kod javnosti, uz prethodno etiketiranje određene nacionalne, etničke ili vjerske grupe kao štetnog kolaterala
– pripremanje platforme za ostvarenje novog genocida nad određenom nacionalnom, etničkom ili vjerskom grupom.
Upravo na bazi navedenih odrednica, može se objasniti posljednje negiranje genocida od strane Borisa Malagurskog, redatelja sramnog filma “Republika Srpska: Borba za slobodu”. Film svojim sadržajem pokušava izjednačiti žrtve genocida i zločince, revizijom historijskih, naučnih i sudskih činjenica o genocidu u Bosni i Hercegovini. Zahvaljujući reakciji domaćih i međunarodnih organizacija, ali i pojedinca, spriječena je promocija filma u mnogim evropskim gradovima. Međutim, posljednje negiranje genocida, ali i ona koja su se dogodila u prošlosti, i koja će uslijediti u budućnosti, zahtjeva potrebu izgradnje društvene platforme izvršenog krivičnog djela u Bosni i Hercegovini, koja će u sebi sadržavati krivično sankcioniranje svih negatora genocida, misleći ovdje na određene organizacije, grupe građana ili pojedince. Kao osnov se mora koristiti presuda Stalnog suda u Haggu, ali i Rezolucije osudi genocida koje su donesene od strane mnogih država. Upravo u državama, u kojima su donesene Rezolucije, diplomatskim, kulturnim ili akademskim putem zahtijevati krivično sankcioniranje svih negatora genocida. Dakle, svaka Rezolucija mora se ugraditi u normu, koja će u sebi sadržavati sankciju.
Negiranje genocida nad Bošnjacima, mora prerasti u normu, kao što je to izvršeni holokaust nad Jevrejima. Učinjeno protupravno djelo bez sankcije je nagrada za učinioca.
