“BOSANSKI RAT” DOBRICE ĆOSIĆA – (O)PRAVDANJE, AGRESIJE NA REPUBLIKU BOSNU I HERCEGOVINU I GENOCIDA NAD BOŠNJACIMA
Profesor dr. Smail Čekić
Direktor Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu
Analiza sadržaja i proučavanje djela upućuje na više značajnih saznanja, od kojih ovom prilikom ukazujemo samo na dva bitna:
– prvo, otvoreno iznosi, objašnjava i potvrđuje srpske ratne ciljeve, čime opravdava teritorijalnu ekspanziju – borbu za životni prostor (lebensraum) i (srpski) zločin genocida nad Bošnjacima;
– drugo, potvrđuje da je glavni politički subjekt – država Savezna republika Jugoslavija(Srbija i Crna Gora) najneposrednije učestvovala u agresiji na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocidu nad Bošnjacima, pri čemu je njena politička, intelektualna i naučna (nacionalistička) elita podržavala – planirala, organizovala i usmjeravala genocid i druge oblike zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava.
Navedena saznanja predstavljaju bitne postavke o političkoj, vojnoj i drugoj odgovornosti države (Savezna republika Jugoslavija), kao glavnog političkog subjekta u planiranju, organizovanju i izvođenju agresije i genocida, u čemu je očigledna uloga i odgovornost ideologa i političara – rukovodstva, političkog i vojnog za genocid i druge oblike zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava. U tome je posebna odgovornost Dobrice Ćosića – u planiranju, pripremanju i (iz)vršenju zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava, posebno u Republici Bosni i Hercegovini – neupitna, nesumnjiva i nesporna. Pored toga, on je imao i komandnu odgovornost za period 1992-1993, kada je bio predsjednik Savezne republike Jugoslavije, u vrijeme kada je ta država učestvovala u agresiji na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocidu nad Bošnjacima. Za njegovo ime vezana su i dva zločina nad Bošnjacima u Srbiji (Sjeverin, 22. oktobar 1992. i Štrpci, 23. februar 1993), koja su sastavni dio (veliko) srpske ideologije, politike i prakse genocida u Bosni i Hercegovini.
Ćosić i u svojstvu svjedoka i (političkog) učesnika – sudionika i bitnog aktera događaja prvi put govori o Savetu za usaglašavanje stavova o državnoj politici (Savezne republike Jugoslavije), čiji je on (bio) predsjednik, na čijim je sjednicama, pored najvišeg državnog, političkog i vojnog rukovodstva Savezne republike Jugoslavije (Srbije i Crne Gore), povremeno učestvovalo i rukovodstvo njihovih kolaboracionista i petokolonaša iz njihove (tj. Savezne republike Jugoslavije) paradržavne tvorevine Srpske Republike Bosne i Hercegovine/Republike Srpske, aktivno učestvujući u raspravama, kao što je to, primjera radi, bilo 21. januara i 19. aprila 1993. Na osnovu tih rasprava pouzdano se, pored ostalog, može utvrditi da Savezna republika Jugoslavija (Srbija i Crna Gora) učestvuje u osvajačkom agresorskom ratu protiv Republike Bosne i Hercegovine i genocidu nad Bošnjacima, da Beograd drži “sve konce u rukama”, osmišljava, planira, usmjerava, koordinira i vodi strategiju i taktiku oko mirovnih pregovora i dogovora, usmjeravajući i dajući savjete Radovanu Karadžiću i njegovim saradnicima – članovima zajedničkog zločinačkog poduhvata. To, pored ostalog, potvrđuje tezu da političko i vojno rukovodstvo paradržavne tvorevine Republike Srpske nije predstavljalo nikakav samostalni politički ili vojni subjekt, već je riječ o državi Saveznoj republici Jugoslaviji.
Bosanski rat Dobrice Čosića – {o}pravdanje agresije na RBiH i genocida nad Bošnjacima