U 2012. godini navršava se 20 godina od značajnih istorijskih događaja za Republiku Bosnu i Hercegovinu. Prije svega treba označiti godišnjicu Referenduma za nezavisnost naše zemlje, održanog 29.2. i 1.3.1992. shodno svim propozicijama državnog i međunarodnog prava. Na tom referendumu je 99,7% glasača glasalo za nezavisnost svoje zemlje. Referendum je otvorio vrata priznavanju Republike Bosne i Hercegovine od strane svih relevantnih međunarodnih organizacija u svijetu i skoro svih svjetskih država. Zatim treba označiti datum kada je, prije 20 godina, Republika Bosna i Hercegovina primljena za punopravnu, 177. članicu Ujedinjenih nacija; taj datum je 22. 5. 1992. Na žalost, navršava se i 20 godina od početka agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu, agresije u kojoj su države agresori, SR Jugoslavija (Srbija i Crna gora) i Republika Hrvatska, počinile užasne ratne zločine i zločine protiv čovječnosti nad nevinim građanima RBiH. Najveći broj žrtava bili su pripadnici bošnjačkog naroda, što agresiji daje i obilježje genocida.
Glavni ciljevi Kanadskog instituta za istraživanje genocida jesu dalje istraživanje istorijskih činjenica vezanih za agresiju i genocid u BiH, podrobno upoznavanje svjetske javnosti sa tim činjenicama, te nastojanje da se ostvari puna pravda za žrtve gnusnih zločina koje je pretrpio bošnjački narod.
Povodom sramne dvadesete godišnjice proglašenja “Srpske Republike Bosne i Hercegovine” na dan 9. januara 2012, koja nije ništa drugo do surogat agresorske SR Jugoslavije stvoren i na račun brojnih žrtava izmanipulisanog srpskog naroda, kako u Srbiji tako i u BiH, i koja je, na žalost, stekla međunarodni legitimitet genocidnim Dejtonskim ustavom kao “Republika Srpska”, Kanadski institut za istraživanje genocida izdaje
SAOPŠTENJE ZA JAVNOST
Konačna pravda za današnju Bosnu i Herecegovinu može se u potpunosti ostvariti jedino istraživanjem, na naučnim osnovama, sljedećih zločina počinjenih nad Bošnjacima u vremenu od 1992. do 1995. godine:
– zločina agresije na nezavisnu, suverenu, internacionalno priznatu Republiku Bosnu i Hercegovinu;
– zločina genocida;
– zločina kulturocida;
– zločina ekocida;
– zločina etnocida;
– zločina urbicida;
– zločina elitocida;
– zločina mučenja i ubijanja u koncentracionim logorima;
– zločina silovanja;
– zločina protjerivanja porodica i pojedinaca;
– zločina oduzimanja bošnjačke životne teritorije;
– zločina oduzimanja bošnjačke pokretne i nepokretne imovine.
Pored toga, konačna pravda u Bosni Hercegovini nezamisliva je bez ukidanja takozvane “Republike Srpske”, paradržavne tvorevine zasnovane na genocidu bošnjačkog naroda. 9. januara 1992. samozvane vođe bosanskih Srba sazvali su skup koji su nazvali “Skupština srpskog naroda u Bosni i Hercegovini” i na kojem su usvojili “Deklaraciju o proglašenju Srpske Republike Bosne i Hercegovine”. To je prethodilo zasjedanju Skupštine Republike Bosne i Hercegovine održanom 25. januara, na kojoj je donesena odluka da se održi referendum o nezavisnosti Bosne i Herecegovine. Velikosrpska paradržava dobila je prvi “ustav” 28. februara 1992, prije nego što je 63% građana Bosne i Hercegovine izglasalo nezavisnost i suverenitet Republike Bosne i Hercegovine. Na zasjedanju Skupštine Srpske Republike Bosne i Hercegovine, održanom 12. maja iste godine, Ratko Mladić je ustvrdio da “stvaranje Srpske Republike znači genocid”. Republika Bosna i Hercegovina primljena je u Ujedinjene nacije 22.5.1992. Iz ovoga se vidi da je stvaranje Republike Srpske bio prvi korak u agresiji na internacionalno priznatu Republiku Bosnu i Hercegovinu, a to znači zločin usmjeren protiv Republike Bosne i Hercegvine, te čin flagrantnog kršenja međunarodnog prava i Povelje UN.
Dejtonski sporazum promijenio je ime bosanskohercegovačke države, isključivši riječ “Republika” iz njenog naziva, dok je ta riječ, ironično, uključena u naziv jednog od njena dva entiteta stvorenog agresijom na Republiku Bosnu i Hercegovinu i ratnim zločinima nad njenim građanima, kao i genocidom nad njenim bošnjačkim narodom. Nisu odstranjene snage koje su osmislile, započele i vodile agresiju i genocid. U “dejtonskom procesu” legalizira se stanje uspostavljeno silom i genocidnom politikom onih snaga koje su osmislile, otpočele i vodile rat protiv Republike Bosne i Hercegovine. Formirane su administrativne jedinice koje nemaju uporišta u bosanskohercegovačkoj teritorijalnoj, kulturalnoj, pravnoj, ekonomskoj i političkoj tradiciji, i koje su bez presedana u političkoj praksi višenacionalnih demokratskih država. Entiteti uspostavljeni ilegalnim Dejtonskim sporazumom nisu ispoštovali dvije osnovne odredbe tog sporazuma: odredbu o privođenju pravdi i kažnjavanju odgovornih za počinjene zločine, i odredbu o povratku prognanih i izbjeglih u njihove domove. Osim toga, iz entitetskih upravnih struktura nisu odstranjeni pojedinci odgovorni za agresiju i genocid (po uzoru na denacifikaciju u Njemačkoj nakon Drugog svjetskog rata). Onemogućavanjem povratka izbjeglih i prognanih promijenjena je nacionalna struktura stanovništva Bosne i Hercegovine; osim toga, Republika Srpska je takvim oemogućavanjem prekršila glavne odredbe Dejtonskog mirovnog ugovora.
U takvim okolnostima zloupotrebljava se entitetsko glasanje, pa pozicija dezintegrativnih nacionalističkih snaga postaje dominantna, dok se uloga demokratskih integrativnih elemenata bosanskohercegovačkog društva u potpunosti degradira i marginalizira. Na taj način se blokira svaka inicijativa da se ovakvo neodrživo stanje promijeni u smislu uspostavljanja istinski demokratskog multietničkog društva, lišenog diskriminacije i aparthejda po etničkoj, vjerskoj, političkoj ili bilo kojoj drugoj osnovi.
Konvencija o genocidu pridružena Povelji UN zabranjuje ne samo genocid nego i političke i teritorijalne rezultate genocida. To znači da, prema ovoj Konvenciji, Republika Srpska nema pravo da postoji. Mišljenja o državno-pravnom sistemu BiH koja potiču od strane kojoj se sudi nemaju nikakve vrijednosti. Jedini važan kriterij pravde za Bosnu i Hercegovinu je ono što o tom sistemu misle lojalni građani Bosne i Hercegovine, koji su svi, na ovaj ili onaj način, žrtve agresije i genocida.
Republika Bosna i Hercegovina i njeni građani moraju planski i sistematski pristupiti očuvanju državnosti, teritorijalnog integriteta i suvereniteta države Bosne i Hercegovine. A suverenitet je nedjeljiv, neprenosiv i neupitan. Ova tri pravna atributa omogućavaju bosanskohercegovačkim građanima legitimnu akciju na poništavanju svih rezultata agresije i genocida, a u cilju odbrane i obnove jedinstvenog bosanskohercegovačkog državnog i društvenog tkiva i potpune ravnopravnosti svih naroda koji žive u Bosni i Hercegovini.
Institut za istraživanje genocida Kanada
