Novi, do sada nepoznati detalji o genocidu u Bosni i Hercegovini
U svojoj naučnoj studiji « Genocid i istina o genocidu u BiH », prof. dr. Smail Čekić, jedan od vodećih istraživača genocida je svijetskoj javnosti saopćio nove detalje o genocidu u Bosni i Hercegovini. Dvadeset godina nakon genocida u Republici Bosni i Hercegovini u Republici Srbiji i bosanskohercegovačkom entitetu Republika Srpska, koji je nastao i počiva na genocidu, prisutne su različita mišljenja o karakteru rata i prirodi zločina u Republici Bosni i Hercegovini 1992-1995, kao i negiranje genocida nad Bošnjacima. Prof. dr. Čekić svijetskoj javnosti nudi nove, do sada nepoznate detalje o zločinu genocida, kako bi se demistifikovale određene predstave i riješili problemi iluzija koje nisu u funkciji trajnog mira i tradicionalno nužnog zajedničkog života u Bosni i Hercegovini. Istina o genocidu u Republici Bosni i Hercegovini zasnovana je na rezultatima empirijskog istraživanja na tipičnom primjeru genocida nad Bošnjacima Bosne i Hercegovine u i oko sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice, odnosno srednjem Podrinju, jula 1995. godine.
Genocid u Srebrenici se desio u 14 općina, žrtve toga genocida su iz 12 općina
Jula mjeseca 1995. Bošnjaci Republike Bosne i Hercegovine s područja sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice ubijani su na raznim mjestima – na teritoriji 14 općina Republike Bosne i Hercegovine: Srebrenica, Bratunac, Zvornik, Vlasenica, Šekovići, Kalesija, Živinice, Kladanj, Olovo, Bijeljina, Han-Pijesak, Rogatica, Višegrad i Trnovo. Žrtve genocida su na mjestu likvidacija, bez ikakvog pijeteta i, uglavnom, uz korištenje teške mehanizacije, zatrpavane u masovnim grobnicama ili su odvožene na druge lokacije i zakopavane u primarnim masovnim grobnicama, iz kojih su kasnije, ponovo uz upotrebu teške mehanizacije, raskomadani dijelovi njihovih tijela iskopavani i odvoženi na druge lokacije i zatrpavani u sekundarnim masovnim grobnicama. Masovnost zločina genocida potvrđuje i činjenica da su jula 1995. na području navedenih općina, s namjerom i na genocidnoj osnovi, ubijani Bošnjaci porijeklom iz 12 općina Republike Bosne i Hercegovine: Srebrenica, Bratunac, Vlasenica, Zvornik, Bijeljina, Sokolac, Kalesija, Banovići, Han-Pijesak, Šekovići, Rogatica i Višegrad.
Okupacija sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice; zločini u Potočarima i prisilno premještanje žena, djece i staraca; zarobljavanje, zatvaranje i likvidacija Bošnjaka, te prikrivanje zločina su genocidni akti unaprijed isplanirani, dobro osmišljeni, efikasno organizovani i širokog obima, naređeni s nadležnih političkih i vojnih mjesta, te izvršeni planski, sistematski i organizovano, što potvrđuju sva dosadašnja naučna i druga istraživanja i rezultati tih istraživanja, kao i međunarodni sudovi i nacionalni krivični sudovi, te rezultati istraživanja Vlade Republike Srpske. Broj, struktura i specijalnosti angažovanih snaga u zauzimanju i okupaciji sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice i zločinu genocida, oprema i objekti korišteni za ubijanje, standardizovani šifrovani jezik korišten od strane agresorskih jedinica u prenošenju informacija o masovnim ubistvima, obim likvidacija, specifične metode ubijanja koje su primjenjivane, potvrđuju elemente genocida.
Širina područja, dimenzije i obim izvršenog zločina, brzina likvidacije više hiljada ljudi, veličina područja na kojem su zakopavani leševi i višestruko premještanje posmrtnih ostataka ubijenih, te broj ljudi koji je nužno učestvovao u izvršenju i prikrivanju dokaza o genocidu, apsolutno pokazuje da su zločini bili poznati velikom broju ljudi i da su uporno prikrivani. Nažalost, nedostatak političke volje bio je presudan faktor da se u zaštiti civila i civilnog stanovništva i sprečavanju najtežeg oblika zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava postupi odlučno i onako kako to nalažu Povelja Ujedinjenih nacija i Konvencije o sprečavanju I kažnjavanju zločina genocida, duh i korpus međunarodnog prava.
Genocid nad Bošnjacima Republike Bosne i Hercegovine u i oko sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice, odnosno u srednjem Podrinju, jula 1995, izvršen je pred očima svjetske javnosti i uz nesumnjivu asistenciju i zločinačku pasivnost Ujedinjenih nacija i njihovih mirovnih snaga, koje su bile dužne zaštititi stanovništvo te zone, dio je neposrednih priprema Dejtona u tradicionalnom maniru stavljanja pred svršen čin, radi osiguranja za Srbiju strateški važnog graničnog pojasa – Podrinja. Taj zločin genocida samo je vrh ledenog brijega zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava izvršenih u kontinuitetu četiri godine na gotovo tri četvrtine državne teritorije Republike Bosne i Hercegovine – u svim okupiranim mjestima i gradovima u opsadi.
Više: Uloga profesora doktora Smaila Čekića u odbrani istine i pravde
U svojoj naučnoj studiji « Genocid i istina o genocidu u BiH », prof. dr. Smail Čekić, jedan od vodećih istraživača genocida je svijetskoj javnosti saopćio nove detalje o genocidu u Bosni i Hercegovini. Dvadeset godina nakon genocida u Republici Bosni i Hercegovini u Republici Srbiji i bosanskohercegovačkom entitetu Republika Srpska, koji je nastao i počiva na genocidu, prisutne su različita mišljenja o karakteru rata i prirodi zločina u Republici Bosni i Hercegovini 1992-1995, kao i negiranje genocida nad Bošnjacima. Prof. dr. Čekić svijetskoj javnosti nudi nove, do sada nepoznate detalje o zločinu genocida, kako bi se demistifikovale određene predstave i riješili problemi iluzija koje nisu u funkciji trajnog mira i tradicionalno nužnog zajedničkog života u Bosni i Hercegovini. Istina o genocidu u Republici Bosni i Hercegovini zasnovana je na rezultatima empirijskog istraživanja na tipičnom primjeru genocida nad Bošnjacima Bosne i Hercegovine u i oko sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice, odnosno srednjem Podrinju, jula 1995. godine.
Više: Genocid i istina o genocidu u BiH